Prikkelverwerking gaat over het verwerken van informatie
‘Iedereen heeft de hele dag te maken met prikkels’, vertelt Sandra. ‘Onze zintuigen registeren prikkels en die worden doorgestuurd naar de hersenen. Hier worden ze gefilterd waardoor je goed op een bepaalde situatie kunt reageren. Bij sommige mensen werkt het verwerken van informatie anders. Zij krijgen prikkels heftiger of juist minder heftig binnen. Hierdoor reageren ze anders en daar kunnen ze in het dagelijks leven last van hebben. Wij krijgen hier op school van leerkrachten of ouders steeds vaker vragen over dit onderwerp.’ Triska: ‘Soms komt een leerkracht bij ons omdat een kind in de klas geen moment stil. Taakjes komen dan niet af. Of ouders vertellen dat hun kind de hele dag aan zijn kleding plukt, of veel moeite heeft met activiteiten als tanden poetsen, haren wassen of aankleden en ze hierdoor bijna nooit op tijd klaar zijn om de deur uit te gaan. Ze willen dan graag tips van ons. En soms zijn het onze eigen therapeuten die hulp vragen.’
Er zijn steeds meer kinderen die begeleiding willen
‘Aandacht voor prikkelverwerking is niet iets nieuws’, vertelt Triska verder. ‘Wij hebben het alleen vormgegeven en er een programma bij gemaakt.’ Sandra: ‘ Ik draai al heel wat jaren mee bij Vogellanden. Vroeger zag je op de Twijn vooral kinderen met een lichamelijke beperking. De laatste jaren zien we steeds meer kinderen met gedragsproblemen. En kinderen met meerdere diagnoses. Daar speelt prikkelverwerking een belangrijke rol. Omdat de resultaten van ons programma goed zijn, worden we steeds vaker gevraagd. Inmiddels begeleiden we kinderen die een indicatie hebben voor behandeling bij Vogellanden en ook kinderen die dat niet hebben. Ook buiten de Twijn en Vogellanden zijn we actief. We hebben bijvoorbeeld laatst voorlichting gegeven op een school in Urk. Dat was spannend maar vooral erg leuk om te doen.’
Het programma duurt 3 maanden
Triska is enthousiast: ‘Wij hebben een programma gemaakt van ongeveer 3 maanden. Kinderen die niet bij ons in behandeling zijn, komen dan kortdurend in een revalidatietraject. De eerste 3 verwijzingen zijn binnen, dus we zijn lekker aan de slag!’ Sandra: ‘Het programma start met een gesprek met de ouders en soms de leerkracht. Daarna observeren we het kind in de klas. Ondertussen sturen we vragenlijsten naar de ouders en naar school, want het is belangrijk om de hulpvraag duidelijk te hebben. Dus bij welke taak of handeling gaat het ‘mis’? En wanneer? Als we alle informatie helder hebben, is er opnieuw een gesprek met de ouders en het kind. We spreken dan ook het traject door. Meestal bestaat dit vooral uit coaching. We geven het gezin, de opa’s en oma’s, leerkrachten en/of therapeuten voorlichting over prikkelverwerking. En we geven concrete tips. Soms wordt dit geïntegreerd in al lopende therapie.’
Waar lopen kinderen en ouders vooral tegenaan?
Triska: ‘Een voorbeeld van een vraag van ouders is het badritueel. Voor kinderen die snel overprikkeld zijn is dit soms een onprettig ritueel. Dat komt vaak door de combinatie van bepaalde geuren, de overwachte aanraking en het ‘moeten’ na een dag vol prikkels. De kinderen raken dan van slag, worden druk of verdrietig. Ze gaan daarna gestrest slapen, wat invloed heeft op de nachtrust van het hele gezin. Ons advies is soms heel eenvoudig. Kan het badritueel ook voor het eten? Dan hebben ze daarna nog tijd om te ontspannen. Of geef het kind zelf de regie door het bijvoorbeeld de douchekop te laten vasthouden. De kleur in het tonnetje gaat dan meestal terug van rood naar oranje of zelfs groen. Sandra: ‘Een ander voorbeeld is een jongetje dat altijd gehurkt op een tafel televisie zat te kijken. Hij had dat nodig, gewoon zitten gaf hem onrust. Voor de ouders was dat prima maar bij opa en oma, op school en bij vriendjes ‘hoorde het kind gewoon te zitten’. Het jongetje werd daar dan driftig of boos. Daarover praten we met elkaar. Door ‘de regenton’ begrijpen opa en oma het beter, en in de klas mag hij nu tijdens de rekenles staan. Het is vooral maatwerk. Elk kind, elk gezin en elk gedrag is anders.’
