‘Ik wil iets voor anderen betekenen’
De 19-jarige Rosanne zit in het vierde jaar van haar opleiding. Aan het eind van het schooljaar 2024/2025 hoopt ze haar studie af te ronden. Al op jonge leeftijd had Rosanne passie voor de zorg. En in de eerste klas van de middelbare school wist ze het zeker: ze wilde verpleegkundige worden. ‘Ik heb ook gedacht aan een opleiding tot operatieassistent, maar dan heb je bijna geen contact met mensen. Als verpleegkundige heb je die band wel. Er zijn veel mensen die zorg nodig hebben. Sommigen zijn er slecht aan toe. Ik vind het fijn dat ik iets voor hen kan doen. In de thuiszorg heb ik mensen na hun revalidatie gezien. Bij Vogellanden zie ik mensen tijdens hun revalidatie. Ik vind het mooi om te zien hoe het stapje voor stapje beter gaat met deze mensen. Ik ben blij dat ik daar onderdeel van ben’, zegt Rosanne.
Hoe ziet een werkdag eruit?
‘’s Morgens begeleid ik patiënten bij activiteiten die elke dag terugkomen, zoals wassen en aankleden. Bij de hulp die we geven, zijn we steeds bezig met de therapie van een patiënt. De fysiotherapeut vertelt ons bijvoorbeeld welke oefeningen we met de mensen kunnen uitvoeren. Dat kan gaan om het begeleiden bij het lopen met een hulpmiddel van het bed naar de douche. Wassen en aankleden zijn ook onderdeel van het revalideren.’
De overige werkzaamheden tijdens de dienst verschillen voor Rosanne per dag. ‘Het kan gaan om het aanvullen van de voorraden, bedden verschonen of het verzorgen van een wond bij een patiënt. Iedere dag is er een overleg met de revalidatiearts over de patiënten. Op maandag bespreken we hoe de plannen voor behandelingen eruit zien en iedere woensdag bezoeken we met de revalidatiearts de patiënten.’
Rosanne vindt het interessant als er op de afdeling mensen revalideren na hun opname op de intensive care. ‘Hun lichaam is kwetsbaar en ze moeten conditie opbouwen. Ze worden steeds fitter. Dat is het mooie van revalideren.’
‘Ik neem de tijd om te luisteren naar patiënten’
Veel patiënten vertellen Rosanne wat ze hebben meegemaakt. Ze ziet onder meer mensen met botbreuken, kneuzingen en brandwonden na een ongeval of mensen met ernstige pijnklachten. ‘De verhalen kunnen heftig zijn. Door te praten leren ze omgaan met hun ervaringen. Ik neem de tijd om naar mensen te luisteren. Ik vind dat je die ondersteuning moet bieden, want het hoort bij je werk. Thuis denk ik soms aan de verhalen, maar ik heb er geen last van. Van dichtbij zie ik hier dat het niet voor iedereen logisch is dat je kunt lopen of dat je je helemaal zelfstandig kunt redden. Dat probeer ik zoveel mogelijk te zeggen tegen patiënten. Kijk naar wat je hebt behaald en niet alleen naar de dingen die niet lukken.’
Stagebegeleiders hebben alle aandacht
Rosanne heeft drie vaste begeleiders. ‘Ze nemen de tijd voor me. Ze helpen me om een professioneel verpleegkundige te worden. Elke dag bepaal ik een leerdoel waar ik aan wil werken. Dat kan over mijn persoonlijke ontwikkeling gaan. Of ik wil leren hoe ik het overzicht houd over meerdere patiënten. Ik vertel dit aan mijn begeleiders. Soms kan het druk zijn en is er wat minder tijd om daar tijdens de werkdag mee bezig te zijn. Aan het einde van de dag bespreken we de dienst na en praten we over mijn leerdoel van die dag. Het is fijn dat we dat na elke dienst doen. Het geeft aan dat er echt aandacht is voor stagiairs en dat begeleiders de tijd voor je nemen.’
Bij de kliniek is ruimte voor 6 stagiairs
Naast de afdeling waar Rosanne stage loopt heeft de kliniek nog 2 afdelingen voor neurologische revalidatie, voor patiënten met onder andere een aandoening aan de hersenen. Maaike Drost is opleidingscoördinator bij Vogellanden. Ze zegt: ‘Op elke afdeling in de kliniek lopen 2 stagiairs mee. We hebben altijd veel aanmeldingen voor stages. Vaak komen studenten in de tijd dat ze hier meelopen zelf met onderwerpen waar ze beter in willen worden, maar soms moeten we daarbij helpen. De eerste 2 weken kijken de stagiairs mee, daarna gaan ze langzaam meewerken. De één wil nog iets langer wachten, een ander wil het liefst zo snel mogelijk meer doen. Alle stagiairs hebben minimaal 2 werkbegeleiders.’
Over Rosanne zegt ze: ‘Ze is een ontzettend leuke stagiaire! Ze voelde zich snel thuis en ging ook vlug zelfstandig aan het werk. Rosanne is een waardevolle collega!’
