Kansen benutten
Twee keer per jaar begeleidt de vakgroep Logopedie van Vogellanden stagiairs. In september een student van Windesheim en in januari een student linguïstiek van de universiteit in Groningen. Meestal zijn de studenten ongeveer 20 jaar. Elsbeth: ‘Als ze hier komen dan zijn ze vaak nog nooit in aanraking geweest met zieke mensen. Yvonne was makkelijk in contact leggen met revalidanten en je kon het met haar meteen over de inhoud hebben. Ik durfde op haar eerste dag al weg te lopen om even koffie te halen bijvoorbeeld en dat zou ik bij een jonge stagiair niet snel doen.’ ‘Ik vond het erg leuk hier’, zegt Yvonne. 'Ik kreeg veel vrijheid, ik heb de kansen die ik kreeg benut.’ ‘Dat heb je zeker’, reageert Elsbeth.
Juf Frans
Beide dames vinden logopedie een prachtig vak. Elsbeth: ‘Ik wilde eigenlijk juf Frans worden en studeerde daarom Romaanse talen. Toen kwam Roelien Bastiaanse (hoogleraar Neurolinguïstiek ) een keer een lezing geven en hoorde ik voor het eerst over afasie. Dat fascineerde me en ik besloot logopedist te worden.' Yvonne: ‘Ik kwam voor het eerst met afasie en het werk van de logopedist in aanraking toen mijn moeder een hersenbloeding had gehad. Behalve veel vrijwilligerswerk had ik een tijdje geen betaalde baan gehad. Ik wist nog niet precies wat ik wilde. Toen kwam ik bij Windesheim de opleiding Logopedie tegen. Speciaal voor mensen die al een loopbaan achter de rug hebben en iets anders willen gaan doen. Mensen helpen met communiceren. Dat leek mij wel wat. In het toerisme heb ik ook communicatie gedaan. Dus dat is echt de rode lijn.’
Complimenten
Tijdens haar stage bij Vogellanden kon Yvonne veel diagnostiek doen. ‘Dat heb ik echt geleerd. En ik heb veel gewerkt met revalidanten met dysartrie en afasie.' Elsbeth: ’Yvonne is altijd erg vrolijk. Ik denk dan als je kunt kiezen, dan kun je beter vrolijk zijn. Wat ik ook leuk vond aan haar is dat ze complimenten gaf.’ Yvonne: ‘Dat deden we op de opleiding ook veel, elkaar feedback geven. En als je 's ochtends een compliment krijgt, is je hele dag goed.’ Yvonne is nu net begonnen aan een invalperiode hier op Vogellanden en heeft ook nog andere plannen. ‘De bedoeling is om met twee studie-vriendinnen een praktijk in te stappen. Hopelijk lukt dat.' Tot besluit zijn Elsbeth en Yvonne het over een ding roerend eens. ‘We hebben echt een heel mooi vak. Je kunt mensen echt helpen. Hoe mooi is dat?’
