Wij gebruiken cookies

Door op 'Alles toestaan' te klikken, accepteer je alle cookies op onze website. Wij gebruiken cookies om de website goed te laten functioneren en om het gebruik van de website te analyseren. Er worden ook cookies gebruikt om bijvoorbeeld Youtube video's af te spelen. Verder zijn cookies nodig om informatie van onze website te kunnen delen via social media. Deze partijen plaatsen cookies (tracking cookies) via onze website. Als je deze cookies niet wilt kun je jouw cookievoorkeur wijzigen. Meer informatie over de cookies

‘Als je positief blijft, kun je een heel eind komen’

Verhaal
15-01-2024
Voorlezen
Joelle Holtland zit in de Beleeftuin van Vogellanden

Revalideren bij Vogellanden na een hersenschudding

‘Als je er positief naar blijft kijken, kun je een heel eind komen’. Dit zijn geen woorden uit een boekje met wijze spreuken, maar die van de 16-jarige Joëlle Holtland. Zij revalideerde bij Vogellanden na een ongeluk waarbij ze op haar hoofd viel en blijvende klachten hield. Lees hier haar verhaal.

Aangereden door een auto

Het is 16 april 2022 als Joëlle naar haar werk fietst en aangereden wordt door een auto. Ze valt op haar hoofd en wordt naar het ziekenhuis gebracht. Ze heeft ‘gelukkig’ alleen whiplash-achtige klachten, een hoofdwond en een hersenschudding. Met wat hechtingen en het advies 2 weken rust te houden, mag ze weer naar huis. ‘Na 4 weken lag ik nog steeds op de bank aan de paracetamol, ik kon bijna niks door de hoofdpijn. Dus nam ik contact op met de huisarts’, blikt Joëlle terug. De huisarts adviseert nog 2 weken af te wachten. En als ze zich dan nog niet beter voelt, naar een fysiotherapeut te gaan. ‘Dus ging ik na 2 weken naar een fysio. Ik kreeg dry-needling in mijn nek. Dat leek te helpen. De hoofdpijn werd minder. Maar ik bleef slecht tegen prikkels kunnen. Naar school gaan lukte de eerste 4 weken niet, na een half uur werd alles te veel.’

Ik heb ook juist geleerd dat het even rot mag zijn
Joelle staat in de gang van de kinderrevalidatie Vogellanden

Kleine stapjes vooruit om weer op jezelf te leren vertrouwen

Gelukkig staat Joëlle er op school goed voor en kan ze ondanks haar gemiste lessen over naar de 4e klas. Joëlle: ‘Na de zomervakantie kon ik 2 uur per dag naar school, dat was een overwinning. Ik zette kleine stapjes vooruit. Maar ik had al verder opgeknapt moeten zijn. Uiteindelijk kwam ik half januari 2023 na een doorverwijzing via de huisarts bij Vogellanden terecht voor revalidatie. Het doel van mijn behandeling was om alles op te bouwen, maar ik wist niet hoe en vond het doodeng. De fysiotherapeut en ergotherapeut keken met mij hoe ik toch alles weer zou kunnen’, vertelt Joëlle.

Zoeken naar balans

Nu, bijna een jaar na haar behandeling bij Vogellanden startte, kijkt ze positief naar het afgelopen jaar. ‘Ik heb geleerd wat ik kan en hoe. Door mijn grenzen te leren kennen en aan te geven, zodat ik niet meer doe dan ik aankan. Ik hou bijvoorbeeld van mensen om me heen, maar mensen zijn prikkels dus dat is lastig. Sommige dingen gaan ook nog niet helemaal zoals ik zou willen. Ik vind het lastig om gesprekken te voeren op een plek waar veel mensen zijn, zoals een verjaardag. Daar krijg ik last van. Ik krijg bijvoorbeeld snel hoofdpijn en ben veel sneller moe. Dus ik probeer mijn dag daarop aan te passen door voor de verjaardag niet te veel te doen en het feestje niet te laat te maken. Zo leerde ik door te proberen en doen, wat ik kon. Daardoor kreeg ik het vertrouwen terug in mijn lichaam.’ Inmiddels lukt veel weer en wordt Joëlle alleen nog online begeleid door de ergotherapeut als zij aangeeft dat ze dat nodig heeft.

Een positieve houding helpt

‘Ik sta altijd best positief in het leven. Dan is het denk ik makkelijker om zo’n situatie mee te maken’, vertelt ze. ‘Maar ik heb ook juist geleerd dat het even rot mag zijn. Ik was geneigd om alles om te praten naar iets positiefs, maar dat hoeft niet altijd. Sommige leuke dingen kon ik niet doen, zoals naar een verjaardag of feestje gaan en op buitenlandreis met school. Dan zei ik tegen mezelf dat ik toch iets anders al wel weer kon. Maar het mag rot zijn als je iets niet kunt wat je wel graag wilt. Gelukkig kan ik inmiddels al best weer veel, ook met mijn vrienden. Mijn vriendengroep is al lang bij elkaar en zij zien gelukkig ook hoe ver ik al ben gekomen. Ik geniet echt van alles wat ik weer samen met hen kan doen!’

100% is mooi maar 90% is oké

Inmiddels volgt Joëlle bijna alle lessen op school, speelt ze weer 1 keer per week volleybal, geeft ze een volleybaltraining en lukt het haar om dat zo te doen dat ze ook andere leuke dingen kan doen. Terug op haar oude niveau is ze nog niet. Toch blijft ze positief. ‘Ik hoop dat ik uiteindelijk alles kan wat ik eerst kon, maar ik kan er ook oké mee zijn als het op 90% blijft’, besluit ze met een tevreden blik haar verhaal.

Tip van Joëlle: van ‘hoe gaat het’ naar ‘hoe voel je je vandaag’?

Wat als iemand in jouw omgeving zoiets meemaakt als Joëlle, wat vraag je dan? Joëlle geeft hierover graag een tip: ‘Na 1,5 jaar heb ik echt een hekel aan de vraag ‘hoe gaat het?’. Het antwoord daarop klopt namelijk nooit. Eigenlijk gaat het supergoed als ik kijk naar hoeveel ik weer kan. Maar ik heb goede dagen en slechte dagen. Ik reageer daarom bijvoorbeeld vaak met ‘ik heb vandaag een goede dag’. Het is veel fijner als mensen zouden vragen ‘hoe voel je je vandaag?’. Daarop kan je namelijk wél een goed antwoord geven.’