Aan de slag in de tuin om nieuwe mensen te ontmoeten
‘Vijf jaar geleden kwam ik in Zwolle in de wijk Pierik wonen. Dat is de wijk waarin revalidatiecentrum Vogellanden ook ligt. Ik ben toen, om mensen te ontmoeten, gaan meewerken in tuin van Vogellanden. Of eigenlijk was het toen nog geen tuin. De schep was net in een onbebouwd stuk grond gezet. De plannen met het terrein bevielen me wel. Er zou een prachtige therapie- en beleeftuin komen. Met subsidie van de Provincie Overijssel en het Oranjefonds en de hulp van vrijwilligers. Het idee kwam van Elles, fysiotherapeut bij Vogellanden. Ik had haar via een ander netwerk ontmoet en het klikte tussen ons. Zij was de drijvende kracht achter de tuin. Ik ben haar gaan helpen en ik ben gebleven! De eerste 3 jaar heb ik een actieve vrijwilligersrol gehad. Naast het meewerken, ondersteunde ik Elles bij netwerkactiviteiten en zat ik in de tuintherapiegroep voor revalidanten.
Ik leer mensen graag nieuwe dingen
Mijn rol in de tuin is uitgebreid. Ik ben de schakel tussen Vogellanden en de tuin, de buurt en de tuin en het groene netwerk van Zwolle en de tuin. Dit houdt in dat ik het aanspreekpunt ben en tuinzaken en -taken coördineer en afstem. Ook doe ik de communicatie op bijvoorbeeld interne bijeenkomsten, leid ik scholieren rond en ben ik betrokken bij nieuwe plannen. Ik kom uit het onderwijs en werkte als docent biologie en aardrijkskunde. De afgelopen jaren miste ik het lesgeven. Mijn passie is om mijn omgeving iets nieuws aan te leren. Dat mag ik nu hier doen in de vorm van rondleidingen. Bijvoorbeeld aan mbo-studenten die hovenier willen worden. Of aan bedrijven die met hun team een dagje komen helpen. En soms hebben we mensen van de gemeente of provincie op bezoek die meer willen horen over groene zorg. Ik draag uit wat ik met plezier doe.
Het is voor mij een fijne overgang geweest naar betaald werk. Ik kreeg een prachtig compliment: ‘Milena, ik zie je eindelijk weer met een glimlach rondlopen’. Toen dacht ik ja, ik kan weer genieten! Nu werk ik 10 uur per week. Voor een deel als coördinator van de tuin en voor een deel als secretaresse van de medische staf. Een mooie combinatie. En hiernaast heb ik gewoon mijn vrijwilligersuren.
Schoffelen vanuit de rolstoel is goede therapie
Soms zie je patiënten helemaal opbloeien in de tuin. Zo hadden we hier een mevrouw met 2 beenprotheses. Ze heeft Indonesische roots en wist vanuit die achtergrond veel over gewassen, groentes, planten en bloemen. Ze begon in het koude voorjaar met het zaaien van bloemmengsels. Dat deed ze met een verlengde zaairoller vanuit haar rolstoel. Ook onkruid wieden deed ze, met een verlengde stok. Ze vertelde ons ondertussen met veel passie over alles wat je wel en niet kunt eten uit de natuur. Ze was buiten haar therapie-uren om ook veel in de tuin. Het gaf haar energie. Ze bloeide letterlijk en figuurlijk op in de tuin. Ik heb veel geleerd van haar. En van haar genoten. De kers op de taart was haar bedankje aan ons. Ze heeft op een tuinwerkdag, dat is altijd de eerste zaterdag van de maand, een Indonesische maaltijd gemaakt. Allemaal kleine en grotere gerechten.
Groen verbindt
De tuin ontwikkelt zich langzaam. Er is een kapschuur gekomen, een vijver, een kas. En een heus blotevoetenpad. De tuin is ook een buurttuin. Bewoners weten de plek steeds beter te vinden. Ze komen hier samen om te werken en te ontmoeten.
Wil jij ook vrijwilliger worden bij Vogellanden?
Neem dan contact op met de coördinator vrijwilligerswerk Marjon Snippe via telefoonnummer (038) 498 1348. Of mail naar vrijwilligerswerk@vogellanden.nl. Of kijk voor meer informatie op onze website werken bij Vogellanden.
