We hebben onze eigen ‘praatbank’ in de hal
‘Wat een geweldig traject! Er is goede individuele begeleiding en een vast programma aan groepsactiviteiten. Bijvoorbeeld sporten, creatieve activiteiten en voorlichting. Ik vond het ook heel fijn en waardevol om lotgenoten te treffen. Naast hard werken hadden we als groep plezier met elkaar. We lachten en deelden, de saamhorigheid was groot. Als we wisten dat iemand een moeilijk gesprek had of een bepaalde test moest doen, wachtten we op elkaar. We zaten dan altijd op de grote bank in de hal. De gastvrouwen wisten dat dit ‘onze’ bank was. Dan zeiden ze: 'zijn jullie er weer?' We hebben nog steeds een appgroep en zoeken elkaar af en toe op.’
Geleerd om mijn tempo aan te passen
‘Bij PMT, dat is psychomotorische therapie, werd al snel duidelijk dat mijn grenzen anders liggen dan voorheen. Dit inzicht kreeg ik tijdens een oefening. Ik moest zo snel mogelijk zandzakjes van de ene kant in de sporthal naar de andere kant brengen. In een bepaalde tijd. Nadat de tijd om was, was ik uitgeput. Er volgde een korte pauze en daarna mocht ik het nog een keer doen. De opdracht was nu om het snel te doen, zonder dat ik uitgeput raakte. Aan het einde bleek ik maar 1 zakje minder te hebben overgebracht. Ik dacht direct: ‘ ik kan heel hard lopen, maar wat levert het op?’ Je kunt beter je tempo aanpassen en de dingen die je doet, goed doen. Ik ging dat steeds beter voelen.’
Fijn om herkenning en erkenning te vinden
‘De korte lijnen tijdens het hele traject vond ik opvallend. Als ik een vraag of opmerking had, was dat direct bij alle behandelaars bekend. Die goede onderlinge afstemming is prettig. Ik ben zorgvuldig begeleid. Deels fysiek en deels online. Mijn zus mocht ook een keer mee. Ze heeft tijdens mijn ziekte veel voor me gedaan. Dat was waardevol voor ons allebei. Fijn om de herkenning en erkenning te vinden. Ik mocht tijdens die bijeenkomst op een briefje schrijven waar ik blij van word. Ik schreef op: ‘mooie momenten verzamelen’. Dat ben ik aan het doen.’
Opnieuw leren houden van mijn lijf
‘Het is overweldigend wat kanker doet met je zelfvertrouwen. Ik heb echt een tijd gedacht ‘wie vindt mij nog mooi?’ Tijdens de activiteitentherapie maakte ik een beeld in speksteen. Van een vrouwenlichaam. Dat was gaaf en ook confronterend om te doen. Het gesprek tijdens de therapie hielp mij. Er kwamen vragen voorbij over wat de ziekte doet met mij als persoon en met mijn lijf. Er volgden af en toe tranen. Het beeld heeft een plekje gekregen in mijn huis en ik kijk er regelmatig naar. Het is voor mij een symbool geworden. Inmiddels heb ik een nieuwe relatie. Ik kan met mijn partner goed delen wat er is gebeurd. Dat is mede dankzij Vogellanden.’
Ik ben er weer
‘Het gaat nu een stuk beter met me. Zowel fysiek als mentaal. Ik geniet van de dingen die ik doe en zie. Mijn werk ben ik aan het afbouwen, het is tijd voor mijn pensioen. Ja, ik ga het werk missen maar er komen zeker andere mooie dingen voor in de plaats. Door de ziekte en door het traject hier, ben ik veel rustiger geworden. Ik ben als mens gegroeid en voel me meer in balans. Natuurlijk heb ik ook mindere dagen. Maar daar kan ik beter mee omgaan. Ik heb nog één tip voor alle artsen: vertel de mensen dat dit bestaat. Het programma is echt een aanrader en enorm waardevol geweest voor mij!’
