Revalideren na multitrauma

Verhaal
23-08-2022
Voorlezen
Johannes revalideert bij Vogellanden na een multitrauma

Bij Vogellanden denken ze in mogelijkheden

Het is 24 februari 2022 als de levens van Johannes (1981) en zijn gezin opeens totaal op de kop komen te staan. Johannes raakt zwaargewond bij een auto-ongeluk en belandt in kritieke toestand op de intensive care (IC). Na 4 weken in het ziekenhuis, waarvan 1 week op de IC, mag hij gaan revalideren bij Vogellanden. Nu gaat het al stukken beter. “Ze denken hier in mogelijkheden”, zegt Johannes. Hij en zijn partner Annemarie vertellen over zijn revalidatie.

Juist de kleine dingen zijn belangrijk

“Na het auto-ongeluk had ik mijn beide benen, mijn heup, kaak, ribben en borstbeen gebroken. Een nekwervel was beschadigd en meerdere ruggenwervels waren gebroken. Mijn linker-elleboog was verbrijzeld en ik had wat kleine bloedinkjes in mijn hoofd. Ik kon helemaal niks. Ik was afhankelijk voor alles, van iedereen”, blikt Johannes terug. “Toen ik bij Vogellanden kwam, kon ik bepaalde dingen al best snel weer. Bijvoorbeeld met hulp van een plank van mijn bed in mijn rolstoel komen. En ik kon al vrij snel weer zelf douchen, daarna ook afdrogen. Het zijn maar kleine dingen, maar die zijn zo belangrijk.”

Wat je zelf kan, doe je zelf

“Voor mij ging het wat te snel in het begin”, zegt Annemarie. “In het ziekenhuis kon hij helemaal niks. Toen kwam hij bij Vogellanden en moest hij meteen aan het werk. Hij werd wel geholpen waar nodig, maar alles wat hij zelf kon, deed hij zelf. Dat was een groot verschil. Maar juist doordat hij aan het werk werd gezet, werd hij gemotiveerd. Daardoor krijg je het gevoel dat het weer zou lukken.”

Johannes oefent met de fysiotherapeut

Positieve houding geeft hoop

Een van de dingen die ook hoop gaf, was de positieve houding van de behandelaren van Vogellanden. Johannes: “Een heel belangrijk moment was toen ik voor het eerst weer op mijn linkerbeen mocht staan. Eigenlijk mocht ik die helemaal niet belasten van de orthopeed in het ziekenhuis. De fysiotherapeut van Vogellanden dacht dat het wel moest kunnen en heeft zich toen daarvoor ingezet. Na contact met de orthopeed bleek dat ik toch mocht belasten, als het maar binnen mijn pijngrens bleef. Het was overweldigend om na 3 of 4 weken revalideren eindelijk weer te lopen. We hebben er filmpjes van naar iedereen gestuurd. Ze sloegen haast achterover dat ik weer op mijn benen stond!”

Ik vind het lastig dat het niet meer is zoals het was
Johannes

Ruimte voor het gezin

“Vanaf dag 1 werd ons gezin overal bij betrokken”, vertelt Johannes. Zijn vrouw en hun drie kinderen kwamen niet alleen langs tijdens bezoekuren, maar ook voor een aantal meeloopdagen. Tijdens zo’n dag mogen directe naasten van een patiënt mee tijdens de behandelingen. Annemarie: “We voelden ons echt welkom. We zijn ook een keer met z’n allen in het zwembad geweest. En in de laatste weken van Johannes’ verblijf op de kliniek konden we ’s avonds in het restaurant eten, als gezin. Dat was echt ontzettend fijn.”

Al snel met weekendverlof

Met Pasen mocht Johannes voor het eerst een heel weekend naar huis. “Vooraf was door de ergotherapeuten gevraagd waar we sliepen, waar de wc en alles was. Zodat ze wisten of ik me zou redden thuis”, legt Johannes uit. “Ik was eerder al een paar keer 1 dag naar huis geweest. Maar toen het weekenden werden, werd het steeds lastiger om daarna weer naar Vogellanden te gaan. Ik wilde op een gegeven moment niet meer terug. Toen mocht ik gelukkig ook al bijna naar huis, en sindsdien revalideer ik poliklinisch verder.”

 

Een portretfoto van Johannes

Confronterend om weer thuis te zijn

Annemarie: “Weer thuis komen wonen was eerst leuk, iedereen was blij. Maar opeens is iemand hele dagen thuis en dat is wel een hele andere situatie dan eerst, toen hij nog hele dagen werkte. We dachten ‘als papa thuis is gaan we van alles doen’. Maar dan zie je hoe iemand thuis loopt en wat bijvoorbeeld prikkels met hem doen. Dat is confronterend en daar moeten we onze weg in vinden.”


Ondersteuning van de maatschappelijk werker

Bij het vinden van die nieuwe weg, helpt de maatschappelijk werker van Vogellanden. “Ik vind het lastig dat het niet meer is zoals het was. Maar daar werken we samen aan. We hebben gesprekken met de maatschappelijk werker. Soms sluit de psycholoog aan. Dan hebben we het over de dingen die lastig zijn en hoe we daarmee om kunnen gaan. Het mooie is dat ze heel goed terugkoppelen naar andere therapeuten. Die nemen bepaalde punten dan bijvoorbeeld weer mee in hun therapie. De lijntjes hier zijn echt kort, er wordt goed tussen de therapeuten samengewerkt. Zo werken we er samen aan”, vertelt Johannes.

Ik kan misschien ook straks niet alles meer, maar wel zoveel mogelijk. Daar ga ik voor!
Johannes

Denken in mogelijkheden

“Bij Vogellanden wordt echt goed gekeken en geluisterd naar wat ik nodig heb. Alles klopt. De communicatie, voeding, verzorging. De therapeuten denken in mogelijkheden en daardoor word je zo snel mogelijk naar zelfstandigheid geholpen. Door de stappen die je maakt, heb je ook het gevoel dat je er weer bij hoort en weer meer dingen zal kunnen. En ondertussen wordt ook je gezin betrokken. Daarom wil ik nog een periode door met revalideren. Ik wil mijn conditie nog verder verbeteren, en hoop dat ik mijn arm nog beter kan gebruiken. Het lopen gaat al steeds beter, maar ook daar wil ik nog aan werken. Ik merk dat ik steeds meer kan, en zou wel terug willen naar het oude. Ik kan misschien ook straks niet alles meer, maar wel zoveel mogelijk. Daar ga ik voor!”

Revalidatie na multitrauma

Wil je meer weten over revalidatie bij Vogellanden na multitrauma? 

Klik dan hier